Gleðilegir dagar

Í gær var J-dagurinn. Þá kom jólabjórinn og allir fögnuðu mikið, við að sjálfsögðu líka. Í gær átti Karl Jóhann líka afmæli, náði þeim merka rokk-aldri að verða 27 ára. Það er að sjálfsögðu gleðilegt og ég vona að menn hafi fagnað mikið á Íslandi og hann synt í gjöfum. Fær alla vega formlegar hamingjuóskir hér á netsvæðinu mínu.
Annars langar mig að vita af hverju UNICEF og amnesty fólkið er alltaf að elta mig þegar ég er að hlaupa í lest eða koma heim úr lest. Gerist ansi reglulega að þau sjá mig og taka jafnvel krók í gegnum annað fólk til að fá að segja mér aðeins frá því sem þau eru að gera. Ég þarf þá ávallt á misbjagaðri dönsku að segja þeim að ég sé fyrir löngu byrjaður að gefa þeim heima á Íslandi og láti af hendi mánaðarlega fjármuni sem gæti dekkað handa mér kippu af bjór. Og svo þarf ég að hlaupa svo ég missi ekki af lestinni. Ég skil samt alveg af hverju þau elta fólk eins og mig. Eldra fólkið segir vanalega strax nei og nennir ekkert að hlusta á þau. Við hin vanalega stoppum og endum með að gefa eitthvað. Þó það sé ekki mikill peningur í okkar augum þá gerir það samt helling.
Ég hef líka einu sinni verið stoppaður fyrir utan metróstöð og verið boðin klipping. Kona og stúlka sem voru að læra hárgreiðlsu í skóla nálægt stöðinni fannst ég hafa voðalega klippivænt hár og langaði að gefa mér klippingu samkvæmt nýjustu tísku og lita hárið á mér. Ég ákvað að afþakka það pent. Þar sem maður er nú orðinn einbúi í steinsteypufrumskóginum er líklega frekar við hæfi að maður fá sér alvöru einbúa hárgreiðslu og geri eitthvað minna af því að klippa hár sitt og raka. Sjáum hvernig það fer.